Radaroza

Dziesiątego stycznia, Anno Domini 2013 ogłoszony został narodowy program walki z fotoradarami.
W samym Przasnyszu walka ta rozpoczęła się miesiąc wcześniej. Urządzenie, pilnujące prędkości na wylotówce w kierunku Warszawy, zostało upaprane czarną farbą. Tym samym zwolennicy jazdy niepodległej z miasta Przasnysz znaleźli się w awangardzie, inspirując nowy, wandalistyczny nurt o zasięgu krajowym.

Sam Tomasz Lis wziął na siebie ciężar przywództwa moralnego, stając się tym samym arbitrem dla wszystkich wsiowych głupków, którym się wydaje, że grają w filmie akcji, gdy tylko dotkną stopą pedału gazu.

Bez urazy, ukochani mieszkańcy wsi. W pojęciu wsiowy głupek mieszczą się całe zastępy tubylcze wielkich metropolii, bo kategoria ta dotyczy stanu umysłu, a nie miejsca zamieszkania.

Wspomniany stan umysłu charakteryzuje się wrodzoną lub nabytą niezdolnością do autorefleksji i boleśnie natrętnym samouwielbieniem. Watahy wsiowych głupków poruszają się po drogach krajowych, lokalnych i polnych.
Mniej lub bardziej do ludzi podobni, jedni w chomątach z krawata, inni w dresach, bliźniaczo podobni w swoim umiłowaniu nieskrępowanego prawa do zabijania wszystkiego, co im wejdzie w drogę. Od drobnych zwierząt poczynając, na kulawych staruszkach samowolnie snujących się poboczem kończąc.

Akt erekcyjny niepodległościowego zrywu dokonał się i uwiądł, jak to z erekcjami bywa. Przez media przetoczyła się jałowa dyskusja, w której nikt nikogo nie przekonał.
Tymczasem wszelkie dyskusje są doskonale zbędne, ponieważ po obu stronach zasiadają ignoranci, którzy swoje argumenty opierają na wrażeniach, impulsach emocjonalnych i ułudzie własnej nieomylności. Oraz na  przekonaniu, że zasady są po to, żeby je olewać, a przepisy po to, żeby je łamać.
Zabawnie brzmią słowa dorosłej i na pozór rozumnej istoty, upierającej się, że liczba i skutki wypadków nie mają nic wspólnego z rozwijanymi na drogach prędkościami.
Ta istota w dalszej części swojego wywodu twierdzi, że nie istnieje związek między dolegliwą i nieuchronną karą a liczbą popełnianych wykroczeń. Inne istoty, zamiast roześmiać się w głos lub udzielić rozmówcy pomocy psychiatrycznej, wsłuchują się z atencją w te pierdoły, nadając wydawanym dźwiękom rangę dyskusji jentelektułalnej.
Równie dobrze można stanąć w oborze i zmierzyć się na argumenty z krową.
Tak samo ekscytujące, płodne i twórcze zajęcie.

Występowanie związków między zjawiskami jest przedmiotem żmudnych badań wielu nauk, których nazwy kończą się na -logia i -yka. Nauki te, posługując się metodami nieco bardziej wyrafinowanymi niż sonda a co pan/pani myśli o radarach są w stanie opisać w miarę obiektywnie wpływ tego na tamto i owego na owamto. Uwzględniając takie, śmakie i owakie zmienne.

Wydawałoby się, że te dane mogłyby czemuś służyć.
Na przykład planowaniu działań naprawczych, profilaktycznych i interwencyjnych w skali lokalnej, a nawet globalnej. Bo mamy dziesiątki tysięcy empirycznych danych na wszelkie możliwe bolesne tematy.
Udowodnione zostały ścisłe związki między:
Piciem alkoholu a alkoholizmem.
Alkoholizmem a przemocą.
Płcią a agresją.
Dostępem do broni a zbrodniami z użyciem broni.
Przemocą w mediach a przemocą na ulicach.
Prędkością a skutkami wypadków drogowych.

Długo mogłabym wyliczać, ale czy to kogoś obejdzie? Czy kogoś obchodzi, że ludzkość na tym etapie swojego rozwoju ma dostęp do rzetelnej wiedzy, z której w ogóle nie korzysta?
Zamiast tego oddajemy głos głupcom, ucharakteryzowanym na mędrców.

Litości!
Postawcie już te cholerne radary.
Takim piczkom-zasadniczkom jak ja one w żaden sposób nie utrudnią życia.
Ja się nigdzie nie spieszę, bo jestem dorosła i umiem zaplanować własny czas. Pośpiech jest domeną osobników niezorganizowanych, niezdolnych do wnioskowania.

A ci nie powinni mieć istotnego wpływu na decyzje w skali społeczeństwa.