Aura drżączki przedwyborczej  jest podobna tej, którą generuje pełnia księżyca. Jedno i drugie charakteryzuje się nieprzeciętnym pobudzeniem psychomotorycznym.
Przekładając na język potoczny: Człowiek zaczyna się kręcić jak nosiciel owsików, trochę bez sensu, ale za to non stop.
Któż to się tak kręci i wierci?
I włóczy się i nawiedza?
Kto tak gorączkowo/owsikowo łaknie kontaktu z prostym człowiekiem, jak Polska długa i szeroka?
Czy ktoś już zgadł, o kim piszę? 

A piszę to ja, prosty człowiek, który przez krótką chwilę staje się ważny w swej zwyczajności. Oto zwyczajny ten obywatel w okresie przedwyborczym przestaje być zawalidrogą, petentem, roszczeniowym interesantem, a staje się bogactwem naturalnym. Które należy pilnie pozyskać i szybko zużyć, zanim dobierze się doń ktoś inny.
Wybory są ważne nie tylko dla aktualnych „onych”. To przecież ma znaczenie i dla nas, prostego ludu. W końcu tych, których wybierzemy teraz, będziemy oglądać przez następne czterolecie. I to nie w telewizorze, tylko oko w oko.

Telewizor można wyłączyć, a nawet wyrzucić przez okno.
Razem z tymi, którzy się w nim lansują.
Z lokalną władzą nie da tego zrobić.
Będziemy ich mieć tuż przed nosem, a razem z nimi – efekty ich rządzenia.

To oni będą decydowali, na jaki kolor pomalujemy balustradę mostku i czy w ogóle pomalujemy. Oni ostatecznie wybiorą projekt fontanny, kolor ławeczek w parku, pepitkę chodniczków, odcień elewacji urzędu i inne, jakże kluczowe dla naszego życia doczesnego in-we-sty-cje.
Lokalna władza dobrze wie, że inwestycje muszą być zrozumiałe dla przeciętnego człowieka, a ponadto realistyczne i łatwe do wprowadzenia w życie: politechnika w każdej gminie, ośrodek sportów zimowych w każdej gminie, park wodny, podwodny i napowietrzny w każdej gminie.
Lotnisko w każdej wsi.
Centrum handlowe dla każdego sołectwa.  Łatwizna, bułka z masłem, wystarczy jeden zakichany krzyżyk na kartce wyborczej i żyjemy w krainie mlekiem i miodem płynącej.

W ślad za hiperaktywną władzą aktualną, która bardzo pragnie stać się władzą przyszłą, podążają pomniejsze krucjaty z partyjnych kluczy wytypowane.
To właśnie są ci „ktosie inni”, którzy też bardzo chcą służyć społeczności lokalnej i też pragną nam obiecać, że dołożą wszelkich starań. A wtedy, ach, czego oko nie widziało, czego ucho nie słyszało, to wszystko nam się wydarzy, jeśli tylko postawimy swój krzyżyk tam, gdzie nam wskażą.

Ktosie inni nie mają takiego medialnego wydmuchu, są nieco bardziej ociężali, jakby bez wiary we własne siły, stłamszeni przez aktualnych onych, zepchnięci, wypchnięci, wymiętoleni.
Ale też idą, człapiąc, żeby przynajmniej zaznaczyć swoją obecność.

Gdy słychać człapanie, to znaczy, że idzie nowe.
Człapie, stęka i od razu zaczyna od lamentowania. *
Od lęku i niepokoju.
Od sugestii, że całe te wybory są głęboko podejrzane, o ile nie wygrywają nasi oni, tylko tamci oni.
Przeczytałam z wielką uwagą matematyczno-polityczne wywody obywatela radnego z Warszawy, Macieja Wąsika. A ponieważ dotyczą w szczególności Północnego Mazowsza, wzięłam je sobie do serca szczerze i żarliwie.

Wąsik znajduje grupy danych, które jego zdaniem wymykają się prawom statystyki:
 Znamienne, że we wszystkich przeanalizowanych wyborach można zaobserwować  jednolitą regułę – im więcej głosów nieważnych, tym słabszy wynik wyborczy Prawa i Sprawiedliwości.(…) Im więcej głosów nieważnych, tym lepszy wynik wyborczy PSL. (…)To nakazuje postawić sobie ważne pytania. Czy przypadkiem nie mieliśmy do czynienia ze zjawiskiem produkowania głosów nieważnych (np. poprzez dostawianie drugiego krzyżyka na liście) i dosypywaniem już „właściwie” wypełnionych kart do głosowania do urny?

Pan Wąsik prosi o uwagi, w tym także krytyczne, zatem służę:

Niekoniecznie.
Współwystępowanie zjawisk nie zawsze musi kierować naszą uwagę w stronę paranoidalno-spiskową.
Może, ale nie musi.
Ta koincydencja może oznaczać coś zupełnie innego, choć równie smutnego. Może w gminach, gdzie PSL otrzymuje najlepsze wyniki jest po prostu nadreprezentacja analfabetów? PiS miałby wtedy – oprócz pilnowania urn wyborczych – sporo do zrobienia. Zwłaszcza na niwie niesienia kaganka oświaty ciemnemu ludowi mazowieckich wsi.

* Podobieństwo do Walking Dead jest nieprzypadkowe.